Via Villa Santa Lucia rijden we terug om via Futaleufú de grens over te steken naar Argentinië.
Villa Santa Lucia is vorig jaar getroffen door een landverschuiving. Het is ongelofelijk om te zien hoeveel schade er is aangericht. Je wordt er wel een beetje stil van al dit natuurgeweld.
De grens passeren geeft wat oponthoud. Het systeem ligt er uit, dus kan er geen nieuwe TIP (temporary import permit) voor de auto gemaakt worden. Na een uur wachten is de administratie afgerond en kunnen we de grens over.
Het plan was om bij Esquel te overnachten. Maar na 170km zeer slechte weg en het wachten bij de grens zijn we het wel een beetje zat. De plannen worden helemaal makkelijk aangepast wanneer we er achter komen dat we langs Viñas del Nant y Fall zullen komen. In een wijngaard zijn plekken voor een paar campers, je kan er heerlijk eten en ook de wijn is super. Dat de zon schijnt, een zeer aangename bijkomstigheid na al die regen. We kunnen echt even bijkomen
We vervolgen onze weg naar El Bolson via Route40 en Parque Nacional Los Alerces. Het is een prachtig park met verschillende meren. Maar het is ook na lange tijd dat we grote groepen toeristen tegen komen. Dat zal in de toekomst alleen maar meer worden. Niet alleen omdat we minder remote raken maar ook omdat we midden in de zomervakantie zitten, die loopt van januari tot en met februari.
In El Bolson maken we een stop bij Claudia Metz en Klaus Schubert. Zij hebben onze autoverzekering geregeld en zijn uitgenodigd om bij hun op de Estancia te komen overnachten. Klaus heeft genoeg bijzondere verhalen te vertellen over hun 16 jarige overland trip op de motor.
Soms eindigt een mooie dag abrupt. Wanneer we aan het einde van de dag een plek hebben gevonden voor de nacht blijken de accu's niet bijgeladen. De dynamo heeft het begeven. Om te voorkomen dat de auto de volgende dag niet kan starten gaan we op zoek naar een garage.
Tot 21.00 uur zijn we bezig om de dynamo er uit te halen en kan er vastgesteld worden wat er mis is. Omdat een nieuwe dynamo hier niet te koop is wordt hij gerepareerd. We slapen voor de deur bij de garage. De volgende dag moeten Sven en de monteur 2 dorpen af om op zoek te gaan naar de juiste onderdelen.
Uiteindelijk is het gefixt en kunnen we weer op weg. Van de vrouw van de garagehouder krijg ik een zelfgemaakt poppetje,"Frida". Super aardige en behulpzame mensen.
Het is altijd vervelend dat zaken kapot gaan maar als het weer werkt heb je toch iets bijzonders meegemaakt en mooie mensen ontmoet.
We zijn weer helemaal klaar om de grens naar Chili over te gaan. Koelkast leeg en Cateau alle stempels.
Volgende op de lijst is Chiloé. Een eiland in het zuiden met een eigen cultuur en landschap.
Wanneer we met Anne-Marie en Heinz contact hebben blijkt dat ze op onze route op een camping staan. Een goede gelegenheid om bij te kletsen en samen te eten.
Chiloé staat bekend om zijn vele kerken. Een deel daarvan staat op de UNESCO lijst. We vinden het leuk om wat kerkjes te bezoeken maar om ze allemaal te bezoeken gaat wat ver.
We hadden de tip gekregen om hier Curanto te eten en de oesters te proberen.
Curanto wordt oorspronkelijk gegaard onder de grond in doeken en verhit door hete stenen. Het is een allegaartje van kip, vlees, groente, aardappel, gevulde broodjes en schaaldieren.
Wanneer we onderweg zijn naar het strand om te overnachten zien we een groepje Chilenen langs de kant van de weg staan. Het leek er op alsof ze een probleem hadden...
Het geval bleek dat een auto de bocht in de weg had gemist, zo'n 20 meter in de bosjes was gereden en vervaarlijk boven een afgrond hing.
Met de lier hebben we de auto eruit gehaald, inclusief een bestuurder. Nadat de politie een rapport had gemaakt en de eerste schrik voorbij was werden we uitgenodigd voor een Parilla. Het strand hebben we niet gehaald maar wel weer een heel avontuur als "Angels de 'Ollanda" zoals ze ons noemde.
Via diverse meren, nationale parken en vulkanen vervolgen we onze weg naar het noorden. Het Lake District aan de Chileense kant is minder toeristisch dan de Argentijnse kant. Maar zeker niet minder mooi, integendeel, het landschap is ruiger en de impact die de erupties van de afgelopen jaren zijn duidelijk te zien.
De talloze thermische baden zijn een stille getuigen van de de activiteit die er is onder de zo ogenschijnlijke serene rust.