ხატია ერთი უბრალო გოგოა, რომელიც რვა წელია უკვე ხალხის სამსახურშია. მისთვის მთავარი გამოწვევაა, რაც შეიძლება მეტ ადამიანს დაეხმაროს და თავი აგრძნობინოს იმაზე კარგად , ვიდრე ისინი არიან.....
11 წლის ასაკიდან ხატია თეატრალურ სტუდიაში დადიოდა და მისი სცენისადმი სიყვარული უსაზღვრო იყო. იგი, ფიქრობს, რომ სწორედ თეატრმა ჩამოაყალიბა ისეთ ადამიანად, როგორიც ახლა არის.
ხატია სულაბერიძე, მხოლოდ ფსიქიატრიულ კლინიკაში მუშაობას არ დაჯერდა, არც სტუდენტებთან ლექციების კითხვამ დააკმაყოფილა და გარკვეული გარემოებებიდან გამომდინარე გადაწყვიტა, გაეხსნა პატარა სივრცე , სადაც პაციენტებს მიიღებდა .
და როგორც კი ,,ჰასტია''-ს კარს შეაღებთ, მაშინვე იგრძნობთ, მყუდრო, მშვიდ და სასიამოვნო გარემოს, რომელსაც კიდევ უფრო მეტად ამშვენებს სურათები და სხვადასხვა ნივთები.
,, აივანზე ზეწრის გაბმით, ჩემი ძმების და ბიძაშვილების დახმარებით ხან წითელქუდას ხან კიდევ კეკელა და მაროს ვდგამდი.''
ხატია, იმ გადაწყვეტილებით, რომ დღეს ფსიქიატრია და არა მსახიობი, კმაყოფილია. ფიქრობს, რომ ის ყოველთვის შეძლებდა, ყოფილიყო მოყვარული მსახიობი, მაგრამ ვერ იქნებოდა მოყვარული ექიმი. ხატია, ყველა პაციენტისთვის სიმშვიდის სიმბოლოა, როგორც ,,ჰესტია''.....
ნაშრომის ავტორი: გრიგოლ რობაქიძის სახელობის უნივერსიტეტის მეოთხე კურსის სტუდენტი, დარბაიძე ქეთევანი