ความเป็นมาของรำวงมาตรฐาน
รำวง มาตรฐาน มีกำเนิดมาจากการรำโทน แต่เดิมการรำโทนเป็นการละเล่นพื้นเมืองของชาวไทยทั่วไป ใช้เล่นกันในฤดูเทศกาลเฉพาะท้องถิ่นบางจังหวัด ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ประชาชนในพระนครและธนบุรีนิยมรำโทนกันทั่วไป เพราะรำง่าย และรำได้ทุกเพศทุกวัย จึงใช้เป็นเครื่องปลอบใจได้เป็นอย่างดี
กรม ศิลปากรได้นำท่ารำจาก ท่าแม่บทของนาฏศิลป์ไทย มากำหนดเป็นท่ารำของแต่ ละบท เพื่อให้เป็นต้นฉบับ จึงเรียกว่า “รำวงมาตรฐาน” แม้สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 แล้ว รำวงมาตรฐานก็ยังคงไม่รับความนิยม ต่อมาจนถึงปัจจุบัน ทั้งนี้มีผู้นำเอาไปสลับกับการเต้นลีลาศ ซึ่งชาวต่างชาติก็นิยมนำรำวงมาตรฐานไปเล่นกันอย่างแพร่หลายจนเป็นศิลปะที่ นิยมกันไปนานาประเทศ มีนักประพันธ์ชาวอเมริกันบางท่านที่ชอบ
ชื่อเพลงและท่ารำ
1 งามแสงเดือน ชายและหญิง สอดสร้อยมาลา
2 ชาวไทย ชายและหญิง ชักแป้งผัดหน้า
3 รำมาซิมารำ ชายและหญิง รำส่าย
4 คืนเดือนหงาย ชายและหญิง สอดสร้อยมาลาแปลง
5 ดวงจันทร์วันเพ็ญ ชายและหญิง แขกเต้าเข้ารัง และผาลาเพียงไหล่
6 ดอกไม้ของชาติ ชายและหญิง รำยั่ว
7 หญิงไทยใจงาม ชายและหญิง พรหมสี่หน้า และ ยูงฟ้อนหาง
8 ดวงจันทร์ขวัญฟ้า ชายและหญิง ช้างประสานงา และจันทร์ทรงกลด
9 ยอดชายใจหาญ ชาย - จ่อเพลิงกาล หญิง - ชะนีร่ายไม้
10 บูชานักรบ ชาย - จันทร์ทรงกลด และขอแก้ว หญิง - ขัดจางนางและล่อแก้ว